Deze morgen zaten we aan de ontbijttafel nog na te mijmeren over deze tijd op Aruba en Curacao. Opeens verscheen er een regenboog aan de hemel. En wel zo mooi en zo helder, niemand van ons had nooit zo'n heldere regenboog gezien. Dat zet je dan aan het denken, de regenboog, teken van Gods trouw. Hij was er en is er altijd. We mochten genieten van deze vakantie, mooie natuur, andere culturen, de rust, de vrienschap. We mogen dankbaar terugkijken op deze tijd. En vooruitkijken, want ook dan is Hij erbij. We gaan naar huis, pakken de draad weer op. Het zal niet altijd gemakkelijk zijn. Harm komt weer in een leeg huis, omdat Trijntje in De Haven verzorgd wordt. Johan moet volgende week de lang geplande ooroperatie ondergaan. Peter en Els moeten de nasleep van de inbraak regelen. Gelukkig zijn er ook mooie dingen. Wij hopen volgende week ons 12e kleinkind te begroeten. We hebben allemaal kinderen en kleinkinderen die blij zijn dat pa en ma, opa en oma weer thuis zijn. We zijn dankbaar voor alle mooi dingen. Harmen, Petra, Johan, Els en Peter....We zijn blij met jullie als vrienden. En we zijn benieuwd naar alle foto's. We hebben veel om te vertellen. Dit is ook het einde van dit verslag via de blog. Het is een verhaal geworden zoals wij het beleefd hebben. Jullie zullen je deze reis op jullie manier herinneren. Zie dan ons verslag als een kapstok, hang jullie verhaal eraan op. We hopen dat jullie er wat aan hebben, en we hopen zo nog lang leuke dingen met elkaar te doen. Albert en Everdien.
Voor degenen die belang hebben bij onze vluchtgegevens : We reizen met martinair MP 665, verwachte aankomsttijd woensdag 2 dec. 10.45 uur.
1 december 2009
30 november 2009
verschillen
En toen regende het. Waarschijnlijk is de verwachte regentijd aangebroken. Al een paar nachten plenst het flink. Overdag is het droog, maar wel overal grote plassen. En het blijft warm.
Vandaag hebben we een eilandtour gemaakt, om maar zoveel mogelijk van Curacao te zien. Zo zie je al rijdende wel de verschillen tussen Aruba en Curacao. Aruba, overwegend plat met één berg, de hooiberg, overal op het eiland te zien. Ook is overal waar je rijdt de zee te zien. Curacao is heuvelachtig, en erg groen. Al rijdend had ik af en toe het gevoel dat ik op de Holterberg reed. Hier zijn wel divi divibomen, maar niet zo door de wind vergroeid als op Aruba. Terwijl op Aruba veel meer bloemen bloeiden dan hier. We reden naar de grote Knip, een mooie baai met een strand. Het was een baai met water zo blauw als we nog niet gezien hadden, prachtig. Het natuurpark wat daarna volgde had ook een natural bridge net als op Aruba, ook aan de ruwe kant van het eiand. Het is te vergelijken met de babybridge op aruba. De paden er naar toe zijn goed gemaakt, het zag er keurig verzorgd uit, maar omdat er een flinke regenbui kwam hebben we het park gelaten voor wat het was. Als dan na een uurtje de bui over is dan is de lucht weer blauw en de temperatuur weer zo'n 30 gr.
In Willemstad hebben we het zeeaquarium bezocht. Omdat we al laat waren konden we voor een kleine seniorenprijs naar binnen, en zagen de flamingoshow, de zeeleeuwentraining en de dolfijnenshow. We sloten deze middag af met een heerlijke cocktail aan het strand.Toen we bij de divingtent wilden eten, was deze gesloten. Zo kwamen we noodgedwongen weer bij de plaatselijke chinees terecht. Dat was lachen, want de goede man kan alleen chinees en papiamento. Toch hadden we een goed maaltijd.
Nog een verschil wil ik vermelden: het zondagavond diner werd verzorgd door Peter en Albert. Maar de koelkast was nogal leeg. Ondanks dat lukte het hun om een diner op tafel te zetten. Het was geen biefstuk met gebakken aardappels en gemengde salade zoals de vorige keer. Nu was het gebakken ei op een bedje van gekookte bijna gare rijst, versierd met plakjes smac uit blik en op smaak gebracht met groene kruiden uit een potje. Het smaakte prima. Het toetje was ook heel bijzonder: Albert heeft de blender ontdekt. Ijsblokjes in de blender, stroopwafels en kerstkransjes erbij, aangevuld met vruchtensap en op smaak gebracht met aardbeiensiroop. Heerlijk!!
Nog een verschil: op Curacao vieren ze wel Sinterklaas. Er stond zelfs een Sinterklaas met witte zwarte Pieten in een etalage met een jutezak met een kind erin.
Nog even kort de dieren die we hier gezien hebben. De oranje/zwarte vogel op Aruba heet Crupial. Deze vogel, maar dan in het geel komt op Curacao voor en heet hier Crupial Kacke. Een klein exemplaar heet Barika Hél. Ook hier zagen we wilde geiten, wilde ezels, wilde honden en een enkele kat. Ook een zwart zwijntje kwamen we tegen en een roofvogel, waarschijnlijk een valk. Dan een heel klein minivogeltje, net zo groot als een grote libelle, waarschijnlijk een kolibri. Uiteraard heel veel vissen, krabben, leguanen.
Vandaag wel dolfijnen en schildadden gezien, maar niet in het wild, terwijl ze er wel moeten zitten. wie weet...En gisteren op een flamingonatuurpark een tiental flamingo's, heel mooi oranje. We konden ze tot op een meter of tien naderen. Als ze eten is het net of ze aan het stofzuigen zijn. Prachtige vogels, vandaag in het aquarium konden we ze nog een keer van heel dichtbij zien. Daar hebben we ook zeesterren vastgehouden, ook een hele ervaring.
En zo is het einde in zicht van deze reis . De laatste nacht hier komt eraan. Dan nog één in het vliegtuig. Het is mooi geweest. We verlangen naar huis.
Vandaag hebben we een eilandtour gemaakt, om maar zoveel mogelijk van Curacao te zien. Zo zie je al rijdende wel de verschillen tussen Aruba en Curacao. Aruba, overwegend plat met één berg, de hooiberg, overal op het eiland te zien. Ook is overal waar je rijdt de zee te zien. Curacao is heuvelachtig, en erg groen. Al rijdend had ik af en toe het gevoel dat ik op de Holterberg reed. Hier zijn wel divi divibomen, maar niet zo door de wind vergroeid als op Aruba. Terwijl op Aruba veel meer bloemen bloeiden dan hier. We reden naar de grote Knip, een mooie baai met een strand. Het was een baai met water zo blauw als we nog niet gezien hadden, prachtig. Het natuurpark wat daarna volgde had ook een natural bridge net als op Aruba, ook aan de ruwe kant van het eiand. Het is te vergelijken met de babybridge op aruba. De paden er naar toe zijn goed gemaakt, het zag er keurig verzorgd uit, maar omdat er een flinke regenbui kwam hebben we het park gelaten voor wat het was. Als dan na een uurtje de bui over is dan is de lucht weer blauw en de temperatuur weer zo'n 30 gr.
In Willemstad hebben we het zeeaquarium bezocht. Omdat we al laat waren konden we voor een kleine seniorenprijs naar binnen, en zagen de flamingoshow, de zeeleeuwentraining en de dolfijnenshow. We sloten deze middag af met een heerlijke cocktail aan het strand.Toen we bij de divingtent wilden eten, was deze gesloten. Zo kwamen we noodgedwongen weer bij de plaatselijke chinees terecht. Dat was lachen, want de goede man kan alleen chinees en papiamento. Toch hadden we een goed maaltijd.
Nog een verschil wil ik vermelden: het zondagavond diner werd verzorgd door Peter en Albert. Maar de koelkast was nogal leeg. Ondanks dat lukte het hun om een diner op tafel te zetten. Het was geen biefstuk met gebakken aardappels en gemengde salade zoals de vorige keer. Nu was het gebakken ei op een bedje van gekookte bijna gare rijst, versierd met plakjes smac uit blik en op smaak gebracht met groene kruiden uit een potje. Het smaakte prima. Het toetje was ook heel bijzonder: Albert heeft de blender ontdekt. Ijsblokjes in de blender, stroopwafels en kerstkransjes erbij, aangevuld met vruchtensap en op smaak gebracht met aardbeiensiroop. Heerlijk!!
Nog een verschil: op Curacao vieren ze wel Sinterklaas. Er stond zelfs een Sinterklaas met witte zwarte Pieten in een etalage met een jutezak met een kind erin.
Nog even kort de dieren die we hier gezien hebben. De oranje/zwarte vogel op Aruba heet Crupial. Deze vogel, maar dan in het geel komt op Curacao voor en heet hier Crupial Kacke. Een klein exemplaar heet Barika Hél. Ook hier zagen we wilde geiten, wilde ezels, wilde honden en een enkele kat. Ook een zwart zwijntje kwamen we tegen en een roofvogel, waarschijnlijk een valk. Dan een heel klein minivogeltje, net zo groot als een grote libelle, waarschijnlijk een kolibri. Uiteraard heel veel vissen, krabben, leguanen.
Vandaag wel dolfijnen en schildadden gezien, maar niet in het wild, terwijl ze er wel moeten zitten. wie weet...En gisteren op een flamingonatuurpark een tiental flamingo's, heel mooi oranje. We konden ze tot op een meter of tien naderen. Als ze eten is het net of ze aan het stofzuigen zijn. Prachtige vogels, vandaag in het aquarium konden we ze nog een keer van heel dichtbij zien. Daar hebben we ook zeesterren vastgehouden, ook een hele ervaring.
En zo is het einde in zicht van deze reis . De laatste nacht hier komt eraan. Dan nog één in het vliegtuig. Het is mooi geweest. We verlangen naar huis.
29 november 2009
Zondag met een Spakenburgs tintje
Vroeg opstaan en ontbeten, want we moesten zeker een uur rijden om de kerk in Willemstad te vinden. Met 2 landkaarten op zak moet dat toch lukken, en Albert is er jaren geleden geweest, die weet er dus nog iets van waar de kerk staat en hoe hij er uit ziet. En we vonden hem, 9.15 uur stonden we voor de deur, we waren er van uit gegaan dat de dienst wel om 10 uur zou beginnen. Wij naar binnen, ze waren al begonnen dachten we. Maar een helpende broeder die ons stoelen gaf zei dat de dienst om 8.30 begonnen was...De dominee was met z'n preek bezig en omdat het nogal wat geroezemoes was door onze stoelen adviseerde hij de mensen om maar even een pepermuntje te nemen. Het was wel jammer dat we een groot gedeelte van de dienst gemist hebben, maar na afloop werd gevraagd of we bleven koffiedrinken, en....ontmoetten we Ankie de vrouw van Erik Kok, die hier bij de recherche op het eiland werkt. Gezellig gepraat, Harmen ontmoette een man die ook op "werkvakantie" was. Zo waren we de laatsten die de kerk verlieten, de volgende diest, een papiamentodienst begon al.
We reden richting huis, maar gingen nog vanalles bekijken. Zo kwamen we bij een strand, en wie kwam ons tegemoetlopen....Ankie van Erik Kok, Erik zelf was er ook. Dat was een erg leuke ontmoeting, er waren nog meer Spakenburgers, ene Bep met haar man, die onderwijzeres op de van Amerongen was geweest en hier nu appartementen verhuurt, en Petra Willemsen en haar man van de Vivaldiweg 5, die hier een park begonnen zijn. Zo zaten we op een gegeven moment met 12 Spakenburgers te praten, en overwegend Spakenburgs. Diverse foto's werden gemaakt om door te mailen naar de families in Nederland. Toen we vertrokken moesten we de groeten doen aan familie in Nederland en aan Cor en Janina op Eemdijk. ( Ankie is een zus van de vrouw van Sicco van De Winkel).
We kwamen thuis en namen al snel een duik. Ik mocht even met de duikbril van Johan, en zag de pracht onder water, wat mooi, Een zeeaquarium in de vrije natuur, vissen in allerlei kleuren. Echt geweldig.
Zo zijn we weer bijgekletst, als er morgen weer internet beschikbaar is zie je nog een vervolg, anders niet. Jullie merken het wel.
We reden richting huis, maar gingen nog vanalles bekijken. Zo kwamen we bij een strand, en wie kwam ons tegemoetlopen....Ankie van Erik Kok, Erik zelf was er ook. Dat was een erg leuke ontmoeting, er waren nog meer Spakenburgers, ene Bep met haar man, die onderwijzeres op de van Amerongen was geweest en hier nu appartementen verhuurt, en Petra Willemsen en haar man van de Vivaldiweg 5, die hier een park begonnen zijn. Zo zaten we op een gegeven moment met 12 Spakenburgers te praten, en overwegend Spakenburgs. Diverse foto's werden gemaakt om door te mailen naar de families in Nederland. Toen we vertrokken moesten we de groeten doen aan familie in Nederland en aan Cor en Janina op Eemdijk. ( Ankie is een zus van de vrouw van Sicco van De Winkel).
We kwamen thuis en namen al snel een duik. Ik mocht even met de duikbril van Johan, en zag de pracht onder water, wat mooi, Een zeeaquarium in de vrije natuur, vissen in allerlei kleuren. Echt geweldig.
Zo zijn we weer bijgekletst, als er morgen weer internet beschikbaar is zie je nog een vervolg, anders niet. Jullie merken het wel.
Curacao
Vrijdagmorgen zagen we pas goed waar we terecht gekomen waren. De slaapkamers en keuken zijn klein, maar we waren wel erg verwend in Aruba. Maar het leefgedeelte is fantastisch!! Een enorme ruimte, met uitzicht over de Caribische zee. Een grote eethoek, rustbanken, heerlijke (schommel)stoelen, een hangmat, werkelijk een plaatje. De huiseigenaar was er nog niet in geslaagd een auto voor ons te vinden, 7=persoons is niet gemakkelijk, daarom bleven we deze dag lekker thuis, daar waren we ook wel een beetje aantoe. Alleen "s avonds bij de chinees gegeten, onze vraag werd vertaald door een vriendelijke dame, het was goed en gezellig en goedkoop.
De mensen zijn hier ook heel erg vriendelijk en behulpzaam, ze zijn een stuk donkerder van huid dan in Aruba.
Zaterdag hebben we de bus gepakt naar Willemstad, 35 km bij ons vandaan. Voor 1 euro pp rijd je dan in 3 kwartier naar de stad.
Willemstad is een mooie stad, bijna alle huizen zijn geverfd in allerlei kleuren. Anders dan in Aruba, waar veel minder huizen zijn geverfd. Het ziet er heel vrolijk uit met al dat groen, geel paars en blauw. Typisch bij Willemstad hoort de pontjesbrug. Dat is een houten brug die rust op zo'n 15 kleine pontjes. Alles beweegt ook als je er over loopt. Als er een boot door moet dan schuift de brug van de ene kant naar de andere kant.Op dat moment komt de veerboot in actie en brengt de mensen naar de overkant, want deze brug verbindt de ene kant van de stad met de andere, en is daardoor een erg drukke brug. Toen wij er waren moesten er 2 zeeschepen door, en daardoor bleef de brug 3 uur aan de overkant liggen, een leuk gezicht allemaal. We hebben de drijvende markt bezocht, dat zijn allemaal schepen in de haven die hun vis en groente vanaf hun boot verkopen, of vanuit hun kraampje vóór de boot, ook was er een grote overdekte markt. Weer met de bus terug, en onze warme lichamen vervolgens laten afkoelen in de zee. Vanaf ons terras loopt er namelijk een trap naar het water, zodat we daar zo in kunnen afdalen. Je kunt er niet staan, het is zo'n 15 meter diep, maar zo helder en blauw, je kunt de bodem zien. Toen we thuis kwamen stonden er 2 kleine Kia-tjes voor de deur, die mogen we 2 dagen gebruiken (gehuurd), dus ook dat is geregeld. Morgen meteen gebruiken om naar de kerk te gaan.
De mensen zijn hier ook heel erg vriendelijk en behulpzaam, ze zijn een stuk donkerder van huid dan in Aruba.
Zaterdag hebben we de bus gepakt naar Willemstad, 35 km bij ons vandaan. Voor 1 euro pp rijd je dan in 3 kwartier naar de stad.
Willemstad is een mooie stad, bijna alle huizen zijn geverfd in allerlei kleuren. Anders dan in Aruba, waar veel minder huizen zijn geverfd. Het ziet er heel vrolijk uit met al dat groen, geel paars en blauw. Typisch bij Willemstad hoort de pontjesbrug. Dat is een houten brug die rust op zo'n 15 kleine pontjes. Alles beweegt ook als je er over loopt. Als er een boot door moet dan schuift de brug van de ene kant naar de andere kant.Op dat moment komt de veerboot in actie en brengt de mensen naar de overkant, want deze brug verbindt de ene kant van de stad met de andere, en is daardoor een erg drukke brug. Toen wij er waren moesten er 2 zeeschepen door, en daardoor bleef de brug 3 uur aan de overkant liggen, een leuk gezicht allemaal. We hebben de drijvende markt bezocht, dat zijn allemaal schepen in de haven die hun vis en groente vanaf hun boot verkopen, of vanuit hun kraampje vóór de boot, ook was er een grote overdekte markt. Weer met de bus terug, en onze warme lichamen vervolgens laten afkoelen in de zee. Vanaf ons terras loopt er namelijk een trap naar het water, zodat we daar zo in kunnen afdalen. Je kunt er niet staan, het is zo'n 15 meter diep, maar zo helder en blauw, je kunt de bodem zien. Toen we thuis kwamen stonden er 2 kleine Kia-tjes voor de deur, die mogen we 2 dagen gebruiken (gehuurd), dus ook dat is geregeld. Morgen meteen gebruiken om naar de kerk te gaan.
derde deel: Curacao
Zoals jullie misschien wel begrepen hebben, is het op Curacao lastig om op internet te komen. Er is veel storing, en elke poging tot nu toe mislukte. Nu weer even proberen en ja....raak!
Donderdag de hele dag nog vrij druk geweest met het huis, zonwering enz. Verder moest alles schoon en netjes achter gelaten worden. De auto konden we omruilen voor de bus (op hoop van zegen), zodat we maar één keer naar de luchthaven hoefden te rijden. Uiteindelijk de boel afgesloten, en met een laatste blik op huize Prikichi vertrokken. Op de luchthaven wat geklier met het autoverhuurbedrijf. We hadden per ongeluk de auto op een verkeerde plek gezet, en toen we hem weg wilden zetten vertikte hij het weer. ook moesten we benzine bijbetalen, wat niet de afspraak was die middag. Volgend jaar maar een ander verhuurbedrijf opzoeken.
Toen we dan een uurtje later de lucht ingingen, had ik het wel even gehad en mocht het vliegtuig wat mij betreft doorvliegen naar Schiphol.
Na 20 minuten landden we op Curacao, waar we opgewacht werden door onze huiseigenaar. Hij bracht ons naar de plaats van bestemming. Zo begonnen we aan het laatste deel van deze vakantie.
Donderdag de hele dag nog vrij druk geweest met het huis, zonwering enz. Verder moest alles schoon en netjes achter gelaten worden. De auto konden we omruilen voor de bus (op hoop van zegen), zodat we maar één keer naar de luchthaven hoefden te rijden. Uiteindelijk de boel afgesloten, en met een laatste blik op huize Prikichi vertrokken. Op de luchthaven wat geklier met het autoverhuurbedrijf. We hadden per ongeluk de auto op een verkeerde plek gezet, en toen we hem weg wilden zetten vertikte hij het weer. ook moesten we benzine bijbetalen, wat niet de afspraak was die middag. Volgend jaar maar een ander verhuurbedrijf opzoeken.
Toen we dan een uurtje later de lucht ingingen, had ik het wel even gehad en mocht het vliegtuig wat mij betreft doorvliegen naar Schiphol.
Na 20 minuten landden we op Curacao, waar we opgewacht werden door onze huiseigenaar. Hij bracht ons naar de plaats van bestemming. Zo begonnen we aan het laatste deel van deze vakantie.
26 november 2009
Casa Prikichi
Het is nog donker, iedereen slaapt nog. Ik geniet hier op de porche voor de laatste keer deze vakantie van de rust, van de wind, van alles om mij heen. Vandaag laten we dit huis achter ons. Gisteren hebben we nog een eilandtour gemaakt, die de hele dag eigenlijk in het teken stond van de wilde kust. Onze ochtendwandeling, eerst 5 minuten met de auto, daarna 20 minuten lopen en de zoute damp hangt al om je heen. De zee is nog steeds wild met flinke golven, prachtig om te zien. Later met z'n allen naar natuurpark Arikok, dat ook aan de ruwe kant ligt. Ons in de grotten laten rondleiden door een echte Arubaan, die zelfs aan het eind het Arubaanse volkslied voor ons zong. De zonsondergang bij het Wilhelminapark gezien, terwijl Albert het naambord voor ons huis ophaalde. En tenslotte ons afscheideten gebruikt in een restaurant wat lijkt op een onderzeeboot, de vissen en reuzenschildpadden zwemmen langs de tafeltjes, zelfs de krab uit de Chaud Fontaine reclame liet zich zien.
Straks gaan we inpakken, vanmiddag vertrekken we naar Curacao, voor het laatste deel van deze reis. We hebben hier een best drukke, maar hele mooie tijd gehad.
Met een klein beetje weemoed zeg ik daarom : Casa Prikichi....tot ziens.
24 november 2009
prikichi
Vanmorgen werden we opgeschrikt door een enorm gekrijs in onze kaktus achter het huis. Tot onze blijdschap zagen we daar toen 2 knalgroene parkieten zitten. Tot nu toe hadden we ze wel zien vliegen en in de verte zien zittenop een kaktussenstruik, maar nu waren ze zo dichtbij. Nu kunnen jullie ze ook zien, want we hebben ze vastgelegd op de foto. Naar deze vogeltjes heet ons huis : Casa Prikichi. En zeg nou zelf: zijn ze niet prachtig??
Abonneren op:
Posts (Atom)
