verschillen

En toen regende het. Waarschijnlijk is de verwachte regentijd aangebroken. Al een paar nachten plenst het flink. Overdag is het droog, maar wel overal grote plassen. En het blijft warm.
Vandaag hebben we een eilandtour gemaakt, om maar zoveel mogelijk van Curacao te zien. Zo zie je al rijdende wel de verschillen tussen Aruba en Curacao. Aruba, overwegend plat met één berg, de hooiberg, overal op het eiland te zien. Ook is overal waar je rijdt de zee te zien. Curacao is heuvelachtig, en erg groen. Al rijdend had ik af en toe het gevoel dat ik op de Holterberg reed. Hier zijn wel divi divibomen, maar niet zo door de wind vergroeid als op Aruba. Terwijl op Aruba veel meer bloemen bloeiden dan hier. We reden naar de grote Knip, een mooie baai met een strand. Het was een baai met water zo blauw als we nog niet gezien hadden, prachtig. Het natuurpark wat daarna volgde had ook een natural bridge net als op Aruba, ook aan de ruwe kant van het eiand. Het is te vergelijken met de babybridge op aruba. De paden er naar toe zijn goed gemaakt, het zag er keurig verzorgd uit, maar omdat er een flinke regenbui kwam hebben we het park gelaten voor wat het was. Als dan na een uurtje de bui over is dan is de lucht weer blauw en de temperatuur weer zo'n 30 gr.
In Willemstad hebben we het zeeaquarium bezocht. Omdat we al laat waren konden we voor een kleine seniorenprijs naar binnen, en zagen de flamingoshow, de zeeleeuwentraining en de dolfijnenshow. We sloten deze middag af met een heerlijke cocktail aan het strand.Toen we bij de divingtent wilden eten, was deze gesloten. Zo kwamen we noodgedwongen weer bij de plaatselijke chinees terecht. Dat was lachen, want de goede man kan alleen chinees en papiamento. Toch hadden we een goed maaltijd.
Nog een verschil wil ik vermelden: het zondagavond diner werd verzorgd door Peter en Albert. Maar de koelkast was nogal leeg. Ondanks dat lukte het hun om een diner op tafel te zetten. Het was geen biefstuk met gebakken aardappels en gemengde salade zoals de vorige keer. Nu was het gebakken ei op een bedje van gekookte bijna gare rijst, versierd met plakjes smac uit blik en op smaak gebracht met groene kruiden uit een potje. Het smaakte prima. Het toetje was ook heel bijzonder: Albert heeft de blender ontdekt. Ijsblokjes in de blender, stroopwafels en kerstkransjes erbij, aangevuld met vruchtensap en op smaak gebracht met aardbeiensiroop. Heerlijk!!
Nog een verschil: op Curacao vieren ze wel Sinterklaas. Er stond zelfs een Sinterklaas met witte zwarte Pieten in een etalage met een jutezak met een kind erin.
Nog even kort de dieren die we hier gezien hebben. De oranje/zwarte vogel op Aruba heet Crupial. Deze vogel, maar dan in het geel komt op Curacao voor en heet hier Crupial Kacke. Een klein exemplaar heet Barika Hél. Ook hier zagen we wilde geiten, wilde ezels, wilde honden en een enkele kat. Ook een zwart zwijntje kwamen we tegen en een roofvogel, waarschijnlijk een valk. Dan een heel klein minivogeltje, net zo groot als een grote libelle, waarschijnlijk een kolibri. Uiteraard heel veel vissen, krabben, leguanen.
Vandaag wel dolfijnen en schildadden gezien, maar niet in het wild, terwijl ze er wel moeten zitten. wie weet...En gisteren op een flamingonatuurpark een tiental flamingo's, heel mooi oranje. We konden ze tot op een meter of tien naderen. Als ze eten is het net of ze aan het stofzuigen zijn. Prachtige vogels, vandaag in het aquarium konden we ze nog een keer van heel dichtbij zien. Daar hebben we ook zeesterren vastgehouden, ook een hele ervaring.
En zo is het einde in zicht van deze reis . De laatste nacht hier komt eraan. Dan nog één in het vliegtuig. Het is mooi geweest. We verlangen naar huis.

Zondag met een Spakenburgs tintje

Vroeg opstaan en ontbeten, want we moesten zeker een uur rijden om de kerk in Willemstad te vinden. Met 2 landkaarten op zak moet dat toch lukken, en Albert is er jaren geleden geweest, die weet er dus nog iets van waar de kerk staat en hoe hij er uit ziet. En we vonden hem, 9.15 uur stonden we voor de deur, we waren er van uit gegaan dat de dienst wel om 10 uur zou beginnen. Wij naar binnen, ze waren al begonnen dachten we. Maar een helpende broeder die ons stoelen gaf zei dat de dienst om 8.30 begonnen was...De dominee was met z'n preek bezig en omdat het nogal wat geroezemoes was door onze stoelen adviseerde hij de mensen om maar even een pepermuntje te nemen. Het was wel jammer dat we een groot gedeelte van de dienst gemist hebben, maar na afloop werd gevraagd of we bleven koffiedrinken, en....ontmoetten we Ankie de vrouw van Erik Kok, die hier bij de recherche op het eiland werkt. Gezellig gepraat, Harmen ontmoette een man die ook op "werkvakantie" was. Zo waren we de laatsten die de kerk verlieten, de volgende diest, een papiamentodienst begon al.
We reden richting huis, maar gingen nog vanalles bekijken. Zo kwamen we bij een strand, en wie kwam ons tegemoetlopen....Ankie van Erik Kok, Erik zelf was er ook. Dat was een erg leuke ontmoeting, er waren nog meer Spakenburgers, ene Bep met haar man, die onderwijzeres op de van Amerongen was geweest en hier nu appartementen verhuurt, en Petra Willemsen en haar man van de Vivaldiweg 5, die hier een park begonnen zijn. Zo zaten we op een gegeven moment met 12 Spakenburgers te praten, en overwegend Spakenburgs. Diverse foto's werden gemaakt om door te mailen naar de families in Nederland. Toen we vertrokken moesten we de groeten doen aan familie in Nederland en aan Cor en Janina op Eemdijk. ( Ankie is een zus van de vrouw van Sicco van De Winkel).
We kwamen thuis en namen al snel een duik. Ik mocht even met de duikbril van Johan, en zag de pracht onder water, wat mooi, Een zeeaquarium in de vrije natuur, vissen in allerlei kleuren. Echt geweldig.
Zo zijn we weer bijgekletst, als er morgen weer internet beschikbaar is zie je nog een vervolg, anders niet. Jullie merken het wel.

Curacao

Vrijdagmorgen zagen we pas goed waar we terecht gekomen waren. De slaapkamers en keuken zijn klein, maar we waren wel erg verwend in Aruba. Maar het leefgedeelte is fantastisch!! Een enorme ruimte, met uitzicht over de Caribische zee. Een grote eethoek, rustbanken, heerlijke (schommel)stoelen, een hangmat, werkelijk een plaatje. De huiseigenaar was er nog niet in geslaagd een auto voor ons te vinden, 7=persoons is niet gemakkelijk, daarom bleven we deze dag lekker thuis, daar waren we ook wel een beetje aantoe. Alleen "s avonds bij de chinees gegeten, onze vraag werd vertaald door een vriendelijke dame, het was goed en gezellig en goedkoop.
De mensen zijn hier ook heel erg vriendelijk en behulpzaam, ze zijn een stuk donkerder van huid dan in Aruba.
Zaterdag hebben we de bus gepakt naar Willemstad, 35 km bij ons vandaan. Voor 1 euro pp rijd je dan in 3 kwartier naar de stad.
Willemstad is een mooie stad, bijna alle huizen zijn geverfd in allerlei kleuren. Anders dan in Aruba, waar veel minder huizen zijn geverfd. Het ziet er heel vrolijk uit met al dat groen, geel paars en blauw. Typisch bij Willemstad hoort de pontjesbrug. Dat is een houten brug die rust op zo'n 15 kleine pontjes. Alles beweegt ook als je er over loopt. Als er een boot door moet dan schuift de brug van de ene kant naar de andere kant.Op dat moment komt de veerboot in actie en brengt de mensen naar de overkant, want deze brug verbindt de ene kant van de stad met de andere, en is daardoor een erg drukke brug. Toen wij er waren moesten er 2 zeeschepen door, en daardoor bleef de brug 3 uur aan de overkant liggen, een leuk gezicht allemaal. We hebben de drijvende markt bezocht, dat zijn allemaal schepen in de haven die hun vis en groente vanaf hun boot verkopen, of vanuit hun kraampje vóór de boot, ook was er een grote overdekte markt. Weer met de bus terug, en onze warme lichamen vervolgens laten afkoelen in de zee. Vanaf ons terras loopt er namelijk een trap naar het water, zodat we daar zo in kunnen afdalen. Je kunt er niet staan, het is zo'n 15 meter diep, maar zo helder en blauw, je kunt de bodem zien. Toen we thuis kwamen stonden er 2 kleine Kia-tjes voor de deur, die mogen we 2 dagen gebruiken (gehuurd), dus ook dat is geregeld. Morgen meteen gebruiken om naar de kerk te gaan.

derde deel: Curacao

Zoals jullie misschien wel begrepen hebben, is het op Curacao lastig om op internet te komen. Er is veel storing, en elke poging tot nu toe mislukte. Nu weer even proberen en ja....raak!
Donderdag de hele dag nog vrij druk geweest met het huis, zonwering enz. Verder moest alles schoon en netjes achter gelaten worden. De auto konden we omruilen voor de bus (op hoop van zegen), zodat we maar één keer naar de luchthaven hoefden te rijden. Uiteindelijk de boel afgesloten, en met een laatste blik op huize Prikichi vertrokken. Op de luchthaven wat geklier met het autoverhuurbedrijf. We hadden per ongeluk de auto op een verkeerde plek gezet, en toen we hem weg wilden zetten vertikte hij het weer. ook moesten we benzine bijbetalen, wat niet de afspraak was die middag. Volgend jaar maar een ander verhuurbedrijf opzoeken.
Toen we dan een uurtje later de lucht ingingen, had ik het wel even gehad en mocht het vliegtuig wat mij betreft doorvliegen naar Schiphol.
Na 20 minuten landden we op Curacao, waar we opgewacht werden door onze huiseigenaar. Hij bracht ons naar de plaats van bestemming. Zo begonnen we aan het laatste deel van deze vakantie.

Casa Prikichi

Het is nog donker, iedereen slaapt nog. Ik geniet hier op de porche voor de laatste keer deze vakantie van de rust, van de wind, van alles om mij heen. Vandaag laten we dit huis achter ons. Gisteren hebben we nog een eilandtour gemaakt, die de hele dag eigenlijk in het teken stond van de wilde kust. Onze ochtendwandeling, eerst 5 minuten met de auto, daarna 20 minuten lopen en de zoute damp hangt al om je heen. De zee is nog steeds wild met flinke golven, prachtig om te zien. Later met z'n allen naar natuurpark Arikok, dat ook aan de ruwe kant ligt. Ons in de grotten laten rondleiden door een echte Arubaan, die zelfs aan het eind het Arubaanse volkslied voor ons zong. De zonsondergang bij het Wilhelminapark gezien, terwijl Albert het naambord voor ons huis ophaalde. En tenslotte ons afscheideten gebruikt in een restaurant wat lijkt op een onderzeeboot, de vissen en reuzenschildpadden zwemmen langs de tafeltjes, zelfs de krab uit de Chaud Fontaine reclame liet zich zien.

Straks gaan we inpakken, vanmiddag vertrekken we naar Curacao, voor het laatste deel van deze reis. We hebben hier een best drukke, maar hele mooie tijd gehad.

Met een klein beetje weemoed zeg ik daarom : Casa Prikichi....tot ziens.

prikichi

Vanmorgen werden we opgeschrikt door een enorm gekrijs in onze kaktus achter het huis. Tot onze blijdschap zagen we daar toen 2 knalgroene parkieten zitten. Tot nu toe hadden we ze wel zien vliegen en in de verte zien zittenop een kaktussenstruik, maar nu waren ze zo dichtbij. Nu kunnen jullie ze ook zien, want we hebben ze vastgelegd op de foto. Naar deze vogeltjes heet ons huis : Casa Prikichi. En zeg nou zelf: zijn ze niet prachtig??

laatste loodjes

Of we het nou willen of niet, we zijn toch in de ban van de laatste loodjes terecht gekomen. We moeten keuzes maken, wat we nog wel en wat we niet meer kunnen doen. Maar de klussen zijn geklaard, de huiskamertafel is weer echt een tafel, en niet meer en werkbank. Alle gordijnen hangen, zo ook alle schilderijtjes, allemaal in de stijl van Spakenburg. Ons huis is een plaatje, binnenkort te bewonderen op al die websites. gunjezelfaruba.nl en
familyvacationaruba.nl en familyvacationaruba.com.
Het verhuurcontract is getekend, afscheid genomen van Erik, de bouwer,projectontwikkelaar, Albert is samen met een werkjongen met een sjofel de buurt aan het opruimen geweest. Vanmiddag hebben we de vrienden bij het strand gedumpt, en zijn wij weer enkele zaken gaan regelen, die echt nog moesten. Het happy hour daarna was weer erg gezellig.
Morgen nog een dag om het eiland te verkennen. We hebben al contact gehad met de eigenaar van ons appartement in Curacao, het volgende deel van deze reis is al echt in zicht. Maar....we genieten nog steeds!!

mooi

Vanmorgen is Johan met "z'n harem" een wandeling wezen maken in het natuurgebied hier tegenover. Er is daar een uilennest, met 2 kleine uiltjes, we hebben ze gezien!!! Heel lief.
Inmiddels werd er al hard geklust, Peter schildert het hele overstek, Harmen doet kleine klusjes en maakt het naambord, Johan is bezig met de fotolijsten en de gordijnen. En af en toe maken we een sfeerfoto....zo supergezellig. De buitentafel chique gedekt, de slaapkamer om zo in te duiken. Intussen hebben wij een bespreking met Rubia over het vervolg van de verhuur. Vanmiddag na de lunch en de siësta, vertrokken richting Natural Bridge. Daarvoor moet je naar de ruwe kust, en omdat er vandaag erg veel wind staat is dat wel heel bijzonder. De zee is bezaaid met witte schuimkopjes, de golven spatten metershoog wit op de rotsen, wat een schoonheid, prachtig!! De Natural Bridge is een aantal jaren ingestort, maar ernaast is een nieuwe Babybridge onstaan, of gemaakt. Ook weer een lust voor het oog. Maar we wilden ook nog even naar het strand. Omdat het inmiddels al 5 uur was zijn we voor in Oranjestad het strand op gegaan, heerlijke 2-persoonsbedden gehuurd. En dan lig je daar weer te genieten: de ondergaande zon recht tegenover je ( de opkomende maan boven je) aan de ene kant een 20-tal mensen die een doopdienst houden met 2 dopelingen in lange witte gewaden, en blij handgeklap en gezang, aan de andere kant 2 grote cruiseschepen, waarvan er net 1 vertrekt en voor onze ogen langs vaart. Je komt ogen tekort, vind je het gek dat die ogen het af en toe niet meer aan kunnen, en je toch zo maar even een stukje van al dat mooi mist....

rustdag

Zondag-rustdag. Rustig begonnen, lekker ontbeten. We stonden klaar om naar de kerk te gaan, start de auto weer niet. Direkt het verhuurbedrijf gebeld, die werken ook op zondag, en zowaar stond hij binnen 10 minuten op de stoep, met een 7-persoonjeep. We mochten deze jeep meenemen, we pasten er ook net in, zodoende waren we op tijd voor de kerk, en hadden we de auto van Rubia, die we ook gebeld hadden, niet nodig. Ernst, de dominee, liet heel veel zingen, waarbij de dank aan God centraal stond. Hij stelde in zijn preek voor om deze week Thanksgiving te houden, en allemaal zaterdagavond naar het strand te komen. Iedereen met eten bij zich, voor een gezamelijke maaltijd, en aansluitend een praisedienst, met allerlei muziekinstrumenten. We zijn dan niet meer hier, anders zouden we zeker gaan. We dronken na afloop koffie achter de kerk, praatten nog gezellig na met Rubia en David, haar man. Daarna lieten zij hun te verbouwen huisje zien, klein typisch Arubaans, erg leuk. David struint heel veel op het strand, en neemt veel gevonden hout mee, maakt daar meubels van. Bij dit huisje heeft hij van wrakhout een schuurtje gebouwd. En Albert mocht een stuk hout meenemen, om de naam van het huisje op te bijtelen. Helemaal blij. De rest van de dag in heerlijke rust doorgebracht. Morgen wordt er geschilderd, en verder allerlei andere klusjes. Want of we het nou leuk vinden of niet...het einde begint wel in zicht te komen. Op Aruba nog 3 dagen, en we willen nog zo veel doen. Ik heb geprobeerd een foto van het wrakhouten schuurtje toe te voegen, kijken of dat lukt.

Christmas time

Toen we gisterenavond in een gezellig klein centrum kwamen waar elke avond waterfonteinen 3x voor een mooi kleurenspel zorgen, troffen we daar heel wat anders aan. Een gezellige muziekgroep zorgde voor een heel gezellige sfeer, veel mensen waren op de been, maar de fonteinen zwegen. Later begrepen wat daarvan de reden was. Een officiele delegatie ontving daar de kerstman. Het duurde allemaal nogal lang, luidsprekers die het niet deden, personen die te laat kamen opdagen, ach overal gebeurt wel eens iets niet volgens programma. Maar uiteindelijk werd de kerstman verwelkomt, 2 zwarte pieten, die aandacht probeerden te trekken konden het veld ruimen, en uiteindelijk werden, heel spannend, de kerstboomlampjes ontstoken. En toen was het Christmastime.
Die middag waren we in het huis lekker bezig geweest, en wel zodanig dat we vonden dat we wel uit eten konden gaan. Bij een oerhollandse tent "de Bingo" namen we de dagschotel : karbonade met rode kool en gekookte aardappels, kan het Hollandser?
Vanmorgen waren we klaar voor een flink rondje Aruba, zat onze bus ons weer dwars, hij heeft regelmatig accukuren. En dan heb je te maken met Aruba, na een uurtje bellen dat ze de monteur gaan bellen. Maar de tijd hebben we nuttig besteed. Harm had een lange broek die hij niet zoveel droeg. Els heeft hem toen vermaakt tot korte broek. Toen de bus klaar was hebben we toch ons rondje gemaakt, en we hebben goed zaken kunnen doen. Leen Bakker was onze superwinkel, zodat we nu stoelkussen (long chair) hebben, fotolijstjes en mooie kunstbloemen. Helemaal gelukkig nog even in de grootste Amerikaanse supermrkt geluncht, over de markt gesjokt, dat hoort bij de zaterdag, toch? En uiteindelijk bij het zeilsurfstrand ligbedden in gebruik genomen. We waren allemaal happy, tot het telefoontje kwam, dat er bij Peter en Els ingebroken was. Er werd niks vermist, maar er is een hoop rommel en gedoe. En de lol was eraf. We zijn naar huis gegaan, lekker gedouched en, happy hour gehouden. Maar het vrede op aarde gevoel was wel een beetje weg.

fisherman friends

We hebben het geweten hoor, vissen op de Caribische zee. De golven waren heftig, daardoor konden we niet naar het stuk zee wat de visser eigenlijk wilde. De boot deinde enorm, dat was (zacht gezegd) niet prettig. Op een gegeven moment konden de mannen gaan vissen, de vrouwen waren voor een klein bedragje als kijker mee. Met een stukje vis als aas aan de hengel deden ze hun best om een vis aan de haak te slaan. Peter was de grote winnaar, hij heeft 3 vissen gevangen, 2 hele mooie met gele schubben en 1 roodbruine, echt mooie exemplaren. Een andere zeevisser ving ook nog zo'n gele, en dat was het. Jammer voor Johan en Harmen. Vooral Johan heeft het het langst volgehouden, maar helaas. De boot heeft nog 2 keer een andere plaats gezocht, maar de vissen lieten zich niet vangen, ondanks het extra voer dat ze van Albert kregen. Hij offerde z'n ontbijtje op en voelde zich knap beroerd. Ikzelf had ook last van misselijkheid, maar iets meer in de wind met m'n hoofd en het knapte snel op. De vissen werden later door de visser schoongemaakt, nog niet eens helemaal dood, je zult maar vis wezen. Om 1 uur hadden we weer vaste grond onder de voeten, en werden we door Albert, die alweer praatjes had, toeristisch naar huis gereden. Leuke bijkomstigheid was dat de visser de broer van Petra kende. Toen we wegliepen riep hij ons na : en de groeten aan Verwey.

overweight

Vandaag begonnen met een oerdegelijke wasdag, we hebben een groot gezin en elke dag moet er gedouched worden. Dat wordt wel uitzoeken van wie welke onderbroeken zijn. We hebben vervolgens een rondje boodschappen gedaan. Harm had spijkertjes nodig voor de schilderijtjes, Peter had verf nodig, en we hadden een flinke huishoudtrap nodig. Die zagen we wel maar besloten eerst even naar een andere winkel te gaan. Zagen we daar, bij de chinees, een trap een heel stuk voordeliger, dus gekocht. Kwam de chinese winkeljuffrouw ons waarschuwen dat deze niet geschikt was voor zware personen. Ze wees naar Albert en zei: You are overweight, hij mocht er dus niet op, alleen op eigen risico. Gelukkig waren we de deur nog niet uit, want daarna houdt de garantie op bij deze winkels, dus gingen we zonder trap de winkel uit. Vanmiddag bij een hele chique hotelketen op het strand gelegen, netjes stoelen gehuurd, heerlijk gezommen in zee, duur drankje gekocht, maar wel en vooral genoten. Voordat we naar huis gingen was er een prachtige zonsondergang, daarom zijn we doorgereden naar de vuurtoren, het noordelijkste punt van het eiland, met een prachtig uitzicht over de zee. In het restaurant daar een coktailtje genomen en gewacht tot de zon onder was, even later is het dan ook donker. In de auto aangekomen wilde deze niet starten, dat had hij al een paar keer eerder gehad. Een voorbijganger heeft ons geholpen, haalde zelfs z'n eigen accu uit de auto, maar zonder resultaat. Toen er 3 voorbijgangers bij waren en één met startkabels lukte het, die mensen hier zijn echt super vriendelijk. Vanavond waren de vrouwen aan de beurt om te koken, er ontstaat een beetje een wedstrijd wie het lekkerst kan koken, heel gezellig allemaal en steeds lekker natuurlijk. Na een kop koffie of thee duiken we dan wel vrij snel de bedden in. Morgen staat een zeevistocht op het programma....we zullen zien.
O ja, mocht ik jullie in het vorige blog op het verkeerde been hebben gezet met het huren van ons huis hier....vanaf 1 december is het echt te huur hoor!!Kijk maar eens op www.gunjezelfaruba.nl , de recente foto's komen er bij als we terug in Nederland zijn, daar zijn we hier mee aan het werk. Einde van opnieuw een wervelende dag.

reactie op reacties

We lazen de racties van een paar oude blogs, leuk om te lezen.
Martijn bedankt voor je meedenken. Wij hebben inmiddels ook een berekening gekregen hoe je van celsius naar Fahrenheit kun gaan. Maar jouw tip om maar zo ongeveer celsius te verdubbelen werkt prima. Ik begrijp ook wel dat Word en Excel niet van taal veranderen als het land, waar de laptop zich bevind,verandert, maar ik blijf het wel vreemd vinden dat een programma dat ik thuis gebruik en daar in het nederlands op het scherm staat hier opeens in het engels vermeld wordt. Ik ben benieuwd hoe dat is als we weer terug zijn in Nederland. Een voordeel: het is goed voor mijn engelse woordenschat. We houden trouwens onze gezamenlijke pot digitaal bij. Eén van m'n lessen ging vorige week over het berekenen van valuta, nou dan zit je hier goed op een eiland waar de gulden en de dollar door elkaar lopen. Met de absolute celverwijzing (klinkt goed he voor een oud mens) worden de guldens omgerekend naar dollars en uiteindelijk weer naar euro's. Zo weten we elke dag hoe de vlag er bij hangt.
Er waren ook reacties van mensen die hier ook graag eens willen komen, alles kan hoor, het huis is te huur, grapje. Wat ons betreft, en als we gezond mogen blijven en DV, komen we hier weer terug, en we vinden het altijd leuk als er gasten komen, we hebben 2 2-persoons logeerkamers. Laat het maar weten, we willen met alle plezier helpen met iets te organiseren.
Albert is inmiddels verlost van z'n hechtingen, en is nu een beetje verontwaardigd omdat ook z'n portemonnee weer geopereerd moest worden. Maar alles is goed. Hopenlijk hebben we nu geen arts meer nodig.

thermometer

We hebben nu een thermometer, maar we weten niet of we er blij mee moeten zijn. Soms kun je maar beter niet weten hoe heet het is, je wordt er maar warmer van. Gekheid hoor, hij staat leuk aan de muur, en het is hier gewoon hardstikke heet. Maar hier op het eiland hebben ze nog een andere thermometer. Op verschillende plekken staat deze aan de kant van de weg. Hier gaat het niet om hittemeter, maar er staat boven "fatal traffic accidents", en dat is wel iets anders. 2 thermometers geven aan hoeveel doden er in het verkeer gevallen zijn, dit jaar en vorig jaar. In 2008 was het totaal 20, en toen wij hier kwamen stond 2009 op 7 doden. Dat leek ons een stuk beter dan vorig jaar, maar bij navraag was het toch iets anders, alleen de mensen die op slag overleden zijn worden op de thermometer vermeld, is iemand bijvoorbeeld 1 uur na het ongeluk in het ziekenhuis overleden dan telt dat niet mee.
Afgelopen zaterdag stond de thermometer opeens op 10, dat was schrikken, 3 in een paar dagen. Maar toen we er zondag weer langs kwamen was de stand weer 9....vreemd, was er 1 dan bij nader inzien niet overleden? We weten het niet, in de stad stond hij ook op 9, dus waarschijnlijk is er teveel verf gebruikt en is dat een dag later weer hersteld. Hij staat nu nog steeds op 9.
Vandaag genoten van het ultieme Arubagevoel, we hebben gezwommen in het azuurblauwe water, fantastisch! en Johan had een snorkel bij zich, zodoende konden we allemaal ook nog genieten van de prachtig gekleurde vissen die hier zwemmen. Kijk maar eens in een tropisch aquarium, dat zagen wij vandaag in het echt. Nu zijn de mannen aan het koken, vis met echte Spakenburgse papstip, en dat op Aruba, super toch!!!

dinsdag

Vandaag een eerste tocht over het eiland gemaakt, naar het kleinste kapelletje van het eiland. Het staat in the middle of nowhere, midden in de woestenij, de weg er naartoe is een soort via dolorosa. Aan de kant van de weg van het laatste stuk er naar toe staan kruisen met afbeeldingen van de lijdensweg van Jezus. In het kapelletje zelf is hooguit plaats voor 50 mensen, voorin staat een altaar met een groot Mariabeeld en het kind Jezus. Je kunt daar even een moment stilte houden en/of een kaarsje aansteken, wij hielden het bij het eerste. Buiten staan ook nog een aantal bankjes zodat bijvoorbeeld met Kerst buiten ook een dienst gehouden kan worden. Die bankjes zijn van wit steen, en hoewel ze de hele dag in de brandende zon staan voelen ze koud aan. Vervolgens maakten we een wandeling naar de wilde kust. De zon brandde behoorlijk, maar de kust was fantastisch. Terug eerst lekker koffie gedronken, en het centrum van Oranjestad bekeken, er lagen weer 2 joekels van cruiseschepen. Ook waren er vissersschepen, waarvan de vissers flinke vissen gevangen hadden en bezig waren die schoon te maken. Onze mannen konden het natuurlijk niet laten om een portie vis zo van de visser te kopen, schoongemaakt en wel. We zijn er alleen nog niet achter wat voor soort vis het is. Maar morgen weten we wat we eten, de schoongemaakte vis ligt inmiddels in de koelkast en de vissenkop is verwijderd.
We kregen 2 hele mooie foto's op linnen, plaatjes van oud Spakenburg. Vandaag hebben de mannen ze ingelijst en opgehangen, het staat prachtig in onze woonkamer.
Ook het quiltstuk,dat ik mee heb laten nemen, ligt klaar om opgehangen te worden. Zo zitten we nu nog even te genieten van de rust en de zwoele wind, het zout is van onze lichamen gedouched. Nog een lekker roseetje en dan is ook deze dag weer ten einde.

te gast

Na een lange vlucht ( 10 uur) stijf en stram opgehaald en

als gasten bij albert en everdien met z,n vijven in een prachtig huis.

Het is weer ouderwets als vrinden.

Met ,t busje ,t eiland verkennen,bijpraten en genieten.

Vandaag vis (gevangen/dus gekocht) dus de mannen z,n aan de beurt voor het eten.

Schilderijen opgehangen , ons en beetje nuttig gemaakt

Plannen maken voor deze week wat gaan we doen onderzeeboot of vissen enz.

We laten ons verrassen door onze gids Albert.Groet aan allen

Harm/Peter/Els/Johan/Petra



Zo is het karakter van deze vakantie veranderd. We doen met elkaar leuke dingen, toch weer heel anders dan met z'n tweeën. En we genieten van elkaar en van dit bijzondere eiland. De warmte is wel het meest wennen, want wat hebben we gezweet vandaag. Maar de wind die door de porch waait maakt het allemaal weer goed.

2e deel

Vandaag is het 2e deel van onze (werk)vakantie begonnen. Bestond het 1e gedeelte vooral uit leuk werk, vanwege de inrichting van ons huis, vanaf nu wordt het meer vakantie, met af en toe een beetje werk. Vandaag zijn namelijk onze vrienden uit Nederland gearriveerd. We hebben ze vanavond van het vliegveld gehaald, nadat we eerst onze personenauto omgeruild hadden voor een flinke bus. Het was een leuk weerzien, heel bijzonder om met vrienden het eiland over te rijden en ze mee te nemen naar je eigen huis. Ze waren behoorlijk mak, na een vliegreis van 10 uur, en nadat we een hapje gegeten hebben zijn ze ook allemaal snel vertrokken naar de heerlijke bedden in de aircokamers. We hopen hier met elkaar een fijne tijd te hebben. Vandaag voor het eerst boodschappen gedaan in een helemaal Nederlandse supermarkt, zelfs de radio stond op een nederlandse zender, met op het hele uur het nieuws, het ging onder andere over de Mexicaanse griep. Alleen de kassa gaf dollars aan, dat was het enige verschil.
Het nieuws is hier trouwens wel heel ver van ons bed, we lezen geen krant, hebben geen tv, we weten amper wat er in de wereld gebeurt, ook dit is vakantie... Morgen maar eens bijlezen in de kranten die onze vrienden hebben meegebracht....of we laten het zo.

tòch Sinterklaas!

Na onze siesta zijn we weer richting Oranjestad gegaan, met kloppend hart. De goedheilig man, die de stormen van de golf van Biskaje heeft getrotseerd, kwam hier om 4 uur aan. Notabene met de Koningklijke Marine op een echte stoomboot, tenminste er kwam veel rook uit de schoorsteen . De arubaanse drummuziek stopte, natuurlijk niet gelijk. Hollandse sinterklaas liedjes klonken uit de versterker. Een stoet werd gevormd. Voorop de luidspreker auto van de verkiezingen, die hier heel heftig verlopen, (de grootste sinterklaas wint altijd), met ook weer sinterklaas liedjes in het papiomento gelijk met de nederlandse. Echte gesminkte zwarte pieten, niet van die bruine want dan hoef je niet te sminken . Wel heel veel variatie hoe de pieten uitgedost waren, veel met de bekende krullenbol, maar ook met lang stekelhaar, of een gekleurde pruik. Om de ogen een rode sminkrand, wat een bloedoorlopen beeld gaf. Heel veel fotoos met bruine kindertjes , vaders en moeders en zwarte pieten. Busjes van de marine voor de koele flesjes water voor de pieten . Sinterklaas in een echte koets met een beetje een klein paardje of muilezel. Een hollands gevoel met een bruin sausje in de zon bij meer dan 30 graden

zondagmorgen

Vanmorgen hebben we weer een kerkdienst bijgewoond. De kerk was weer voller dan vorige week, en prediker Ernst had opnieuw een enthousiaste preek. Dze keer ging het over "wie ben je", en wat is de kerk. Hij deed z'n verhaal aan de hand van de druivenplant. Als je geen vrucht draagt dan wordt je gesnoeid. Maar je kunt alleen vrucht dragen als je je laat voeden door de liefde van God. Je komt er niet als in de bijbel leest, of je geld aan de armen geeft, enz. als je niet een goede relatie hebt met de Here. En daar helpt de kerk je bij, elke week opnieuw. De kerk bestaat uit 3 schepen: een partyboot, met elkaar heb je het fijn, een loodsboot, met mensen die je meenemen naar de kerk als je aan het dwalen bent, en de communicatieboot, en daar is de prediker de chef van om de boodschappen van God door te geven. Ook deze dienst kreeg ieder 3 minuten gelegenheid om een gavenformulier in te vullen en in de collectezak te doen. We zongen weer mooie engelse hymnes. Kortom weer een mooie dienst!

Oranjestad

We hebben het gevoel dat we bijna klaar zijn met het aanschaffen van allerlei inventaris, we worden ook een beetje koopmoe. Maar we zijn nu al heel tevreden, een paar aanvullingen laten we even staan voor als de vrienden er zijn. Dan hebben we een grotere auto voor een paar grote dozen, en een beetje advies is ook wel prettig en leuk om met elkaar te doen.
En als we het nog eens zouden moeten doen, dan weten we nu wel direct de winkels te vinden, waar je voor dit soort dingen terecht kunt. We hebben er heel wat bezocht en veel gereden, maar daardoor ook leuke koffietentjes gevonden. Uiteindelijk bij Blokker en Leen Bakker de laatste dingen gekocht.
Toen we gisteren Oranjestad inreden waren daar 3 grote cruiseschepen afgemeerd, en dat was te zien in het centrum, het krioelde er van toeristen. Als je nagaat dat er een paar duizend mensen op zo'n schip zitten, waarvan de meesten van de boot afgaan om iets te doen, de excursie doen die ze tijdens de tocht geboekt hebben, of gewoon de stad in, dan kun je je wel voorstellen dat het een bont gewemel was daar. En winkels hebben ze in Oranjestad!! De juweliers zitten bijna mannetje aan mannetje, afgewisseld door dure kledingzaken, met, en daar verbaas ik me steeds weer over, de etalages met poppen in winterkleding, leren jassen en truien en lange broeken, pantalons moet ik dan natuurlijk zeggen. Waarschijnlijk gaan ze er van uit dat de meeste toeristen een koud thuisland hebben. In de winkels hoor je overal zingen over een White Christmas en Happy New Year en Jingle Bells, kerst dus. Oranjestad zelf is leuk om door te wandelen. De haven met allerlei jachten, gezellige tentjes om wat te drinken, de rose geveltjes geven het geheel iets snoeperigs. Natuurlijk is er ook een markt, een hele rij kleine houten hokjes waar allerlei souvenirs verkocht worden, zoals t-shirts en tassen met "Aruba" erop, allerlei sieraden en kinderspul. Iets voorbij het centrum kom je in een park, met een beeld van koningin Wilhelmina, als je daar door wandelt moet je oppassen dat je niet over de leguanen struikelt, want die lopen daar veel en het zijn kanjers, oerlelijk, maar ze doen niets.
En zo is het inmiddels vrijdagmiddag en beginnen we hier aan het weekend.

verschillen 2

Na de hectische dag van gisteren werden we vanmorgen wakker toen de zon al op was, zelfs geen wekkende sms-jes gehad(!!). Dat brengt me meteen al bij het eerste verschil tussen Nederland en Aruba, de tijd. Er is 5 uur tijdverschil, en dat is best lastig. Misschien helpt het volgende ezelsbruggetje: de middagen van beide landen is gemeenschappelijk voor contact. Als het in Nederland middag is, dan is het in Aruba morgen, als het in Aruba middag is, dan is het in Nederland avond. Verder de temperatuur, Aruba altijd warm, ik zou hier de seizoenen missen, hoewel ik een hekel aan kou heb. Maar die mooie kleuren in voorjaar en herfst, dat is toch steeds weer genieten. Toch kun je hier zien dat het de laatste tijd geregend heeft, er is veel jong groen.
Verschillen hier op Aruba zijn er ook. Er is een erg groot verschil tussen het land en de rand. Wij zitten hier iets landinwaarts, voor zover je dat zo kan noemen. Want als je 5 minuten loopt, dan kun je de zee aan 2 kanten van het eiland zien. Maar wij zitten hier tussen de pesionado's, het gewone volk, Arubanen in gewone huisjes, wonen iets verderop. Dit zijn erg vriendelijke mensen, van een don't worry, be happy type.
Kom je nu aan de kust dan is er een heel groot verschil. Daar leven de toeristen, alles is er op gebaseerd om het hun zoveel mogelijk naar de zin te maken, vaak sterk overdreven. Er wordt werkelijk vanalles bedacht voor het vermaak. Je ziet ze dan ook lopen, vaak Amerikanen: zij stevig geheupt, hij er achter met om z'n magere benen een wapperende korte broek, en aan z'n voeten sandalen met sportsokken tot op de kuiten. De zwarte boys op het strand vliegen voor ze, ligbedden, handdoeken, eten, drinken en noem maarop. De werkers hier zijn vaak Spaans sprekende mensen uit Venezuela en de Dominicaanse Republiek. Natuurlijk zijn de vakantiegangers niet alleen Amerikanen, uit de hele wereld komen ze hier vakantie houden. Als je 's avonds langs de terrassen loopt, dan zitten ze allemaal vol met etende mensen, want dat moet natuurlijk ook gebeuren, of ze doen een gokje in de casino's. De andere kant is, dat deze mensen wel zorgen dat de dollars flink binnenkomen, dus is dit goede handel voor Aruba. Toch zijn we laaiend enthousiast over dit eiland. Het is hier prachtig, de blauwe zee, het witte strand, de vele palmbomen, en ons mooi kaktussenbos met de prachtige vogeltjes. Maar de meeste toeristen komen denk ik niet veel verder dan dat strand, terwijl er nog zoveel moois te zien is, zoals bijvoorbeeld de woeste kant van Aruba met hoogopspattende golven, nee Aruba is absoluut de moeite waard om te bezoeken. En.....wij weten een héél mooi plekje om dan te bivakeren.

Verschillen 1

Er zijn nogal wat verschillen tussen Nederland en Aruba. Ik had er gisteren over willen schrijven, maar de dag verliep totaal anders dan verwacht. Toch kan ik wel bij de titel van dit blogje blijven, deel 2 volgt dan wel.
Nadat we gisteren onze ochtenwandeling verschoven hadden naar de kust, stukje met de auto, broodje mee, langs het strand wandelen en weer terug, geen honden gezien, wel mensen, maar dat komt nog. Thuis de nieuwe lakens gewassen, makkelijk hoor die wasmachine. We zouden om 12 uur nog een kopje koffie nemen en dan weer de rit opgaan. Terwijl ik nog even de was afhaalde zou Albert koffie zetten. En zo komen we bij het eerste verschil, hoe maak je een nieuw pak koffie open. Dat kan gewoon met een schaar en dat kan met een mes. We hadden een messenset gekocht, waarbij een slagersmes, oftewel een hiep. Die messen bleken erg scherp te zijn. Albert wilde die hiep wel even proberen om dat pak koffie open te maken. Dat lukte erg goed, met het gevolg dat we de volgende 3 uur in het ziekenhuis zaten. Zijn vinger werd namelijk behoorlijk geraakt. Nu loopt hij met een vinger met 2 hechtingen en een aantal plakstripjes. Zonder verdoven hechten is erg pijnlijk, maar de keuze was of 2 prikken voor de verdoving of 2 prikken voor de hechtingen, de keuze was het laatste. We kregen paracetamol mee tegen de pijn, over 1 week terug komen voor de hehtingen. Die paracetamol hadden we aan het eind allebei nodig. Gelukkig valt het met de pijn nu mee, en hebben we het ergste weer gehad.

hond-moe

Nee schrik niet, met ons gaat het prima! Gisteren had ik het over die honden die te keer gingen door die balkende ezels. Hier zijn wel erg veel honden, bijna elk huis heeft er wel 2 of 3, vaak kleintjes, maar meestal van die Jaap Beukershonden. Vaak zitten ze achter het hek, en als je langs wandelt dan schrikken die koppies die door het hek kijken je niet af. Het gaat ook nog wel goed als die honden in een woonbuurt los lopen, ze zijn dan ook gewend aan mensen, en als je zelf rustig blijft, doen zij dat ook.
Vanmorgen waren we bezig met onze dagelijkse wandeling door het natuurgebied hier tegenover, toen we weer fanatiek hondengeblaf hoorden. Midden in het veld stonden daar toen zeker 5 honden een partij stampei te maken, en hoe dichter we bij kwamen hoe woester ze klonken, ze kwamen zelfs op ons af. Waarschijnlijk hadden we te maken met een groep wilde honden en betraden we hun terratorium denk ik. Blaffende honden bijten niet, maar we zijn toch maar omgedraaid en namen een andere route. En ja hoor na 5 minuten stonden er weer een paar te blaffen. Ik vond het niet leuk meer, omdraaien dus, en vroeger aan de thee dan de bedoeling was. Het laatste stuk gingen we toch weer tussen de kaktussen door, en werden we het laatste stuk begeleid door weer 2 van die lieverds, deze waren wel mensen gewend en bleven bij ons tot het hek, ze wilden zelfs mee naar binnen, maar dat hebben we maar niet gedaan.

maandag

Vanmorgen al vroeg op pad gegaan, na onze vroege wandeling! En we hebben veel mensen gesproken : Jan Hein en Katinka, de tuin was hun pakkie-an, ook bemiddelen ze in de verhuur, morgen komt hij bij ons langs met iemand die misschien ons huis 3 maanden wil huren. Daarna naar de woonwinkel, nog een kast erbij aangeschaft. Vervolgens grote klant gespeeld bij die chinese supermarkt. We kunnen nu van borden eten en in pannen koken en nog veel meer. Daarna was Erik aan de beurt, degene die ons huis gebouwd heeft. Thuis hadden we een afspraak met Rubia, en die had Carlos bij zich, een werker met 2 rechterhanden die in ons huis heel veel klussen heeft gedaan en nu nog een gat in de grond moest maken voor de droogmolen. Intussen de wasmachine uitgeprobeerd, een amerikaans model semi-automatisch , waar alle tekst er in het spaans opstaat. Maar ook dat lukte, alleen was de vloer in het washok nat, dus iets ging niet helemaal goed.
Toen we uiteindelijk aan de maaltijd aten hoorden we weer een groep dieren langskomen. Dit keer waren het wilde ezels, die al balkend over ons parkje liepen. De honden in de buurt, en dat zijn er nog al wat, waren kompleet van de kook. Nu is het buiten weer rustig, en ga ik mijn (ronkende) man gezelschap houden. Welterusten.

weekend

In het weekend is het in het centrum van Oranjestad een wervelende gezelligheid. Veel mensen en kinderen op straat, en life muziek. Wij hebben daarom zaterdagavond gekozen voor de stad. In "de Plaza", een oernederlandse eettent, grenzend aan een pleintje, waar altijd life muziek is, kun je voor een klein bedrag goed eten. Meestal is het zo druk dat er een wachtlijst is, maar deze avond was er een plekje waar we direct konden zitten. Dan zie je veel mensen langskomen, soms met schattig geklede kindjes, die lekker opgetut met pa en ma meemogen. Zo liep er een mini arubaans meisje met klein knotjes in d'r haar, en een rose glitterjurkje aan lekker vrij over de dansvloer. Om negen uur begon de band, en kan er gedanst worden, heel gezellig sfeertje. Toch zijn we niet zo laatop huis aan gegaan, want de volgende morgen wilden we vroeg uit de veren voor een wandeling. Dat moet je hier echt vroeg doen, want om 8 uur is het daar al weer te warm voor. En omdat er volgende week een stel vrienden komen, die ook vroeg wandelen willen, moeten we nu al vast trainen anders zijn we gewend aan een vakantieritme van om 10 uur opstaan.
We werden inderdaad om half 7 wakker en zijn direct gegaan, en het was heerlijk! We hebben genoten van dat stuk ongerepte natuur. Thuis lekker ontbeten op het terras, gedouched en toen ter kerke. De voorganger was een enthousiast prediker die met heldere voorbeelden z'n preek verduidelijkte. Hij had het over de gaven die iedereen in de kerk gekregen had, dit naar aanleiding van bijbelgedeeltes uit Corinthe en Romeinen. Hij had als beeld het verschil tussen een cruiseship en een battleship. De dominee is de kapitein, de kerkenraad de bemanning, en de kerkleden zijjn vaak de passagiers, ze consumeren zoals op een cruiseship. Maar we moeten met z'n allen aan de slag zoals op een battleship. Hij had mooie engelse hymnes erbij gezocht en het gezang "neem mijn leven laat het Heer". En achter in de liturgie had hij een lijst gemaakt met allerlei gaven, die de mensen dan konden invullen en in de collectezak gooien.
Op weg naar huis kwamen we langs een Rooms Katholieke kerk met daarnaast een begraafplaats. Hier in Aruba bestaat de grond uit rots, dus als er begraven moet worden gaat dat heel moeilijk in de grond.Daarom hebben ze betonnen bakken gemaakt, waar precies een kist in past. Soms staan er drie van die betonkisten op elkaar. Als er dan een kist met een stoffelijk overschot in is geplaatst, dan wordt de voorkant dichtgemaakt met beton, en daar wordt dan weer een graftekst opgezet. Het geheel wordt tenslotte opgesierd met felgekleurde nepbloemen. Zo'n kerkhof lijkt dan wel een beetje op een fleurige woonwijk met miniflats, maar als je dan langs die graven loopt en een foto ziet van een 19-jarig meisje of van een 9-jarig donkerharig jongetje, dan besef je dat er achter die vrolijke bloemen groot verdriet schuil gaat. De rest van de dag hebben we in alle rust doorgebracht.
"s Avonds hebben we de oven geprobeerd, op goed geluk want hij geeft de temperatuur aan in Fahrenheit. Omdat we nog geen pannen hebben gingen we broodjes afbakken, en het was heerlijk, en die oven....om jaloers op te worden.

goat coast

Hier dichtbij wordt een groot park gebouwd met de naam Gold Coast. Gisteren kwamen we terug van een rondje boodschappen, liepen er in ons buurtje een grote groep wilde geiten. Ze deden zich heerlijk te goed aan de tuin van onze achterburen. Albert heeft ze weggejaagd en de tuindeur van die mensen dicht gedaan, wij zouden het ook niet leuk vinden als onze tuinplanten opgevreten werden. Die geiten zijn echt enorme exemplaren, met bij sommigen gedraaide horens van zo'n 30 cm. Vanmorgen liep de kudde weer langs ons huis, op zoek naar wat groens. dus af en toe is het hier de Goat Coast.
Nu ga ik er vanuit dat geit in het engels goat is. Dat breng me meteen op het volgende. ik heb hier m'n Excel studieboek bij me, en ik zou gisteren aan hoofdstuk 1 gaan beginnen. Nu blijkt het hele Excelprogramma in het engels op de laptop staat. Toen ik in Word ging kijken bleek ook dat in het engels te zijn. Natuurlijk niet alles wat ikzelf erin opgeslagen heb, maar kan het zo zijn dat de laptop de taal aanneemt van de omgeving? Een vraag voor de terzake kundige mannen onder jullie.
Internationaal is het hier wel hoor en dan vooral chinees, want de Chinezen hebben het eiland hier wel veroverd, bijna op elke supermarkt staat wel Kwing, Wong of Wang. Het zijn supermarkten die werkeljk vanalles hebben. Wij hebben er gisteren één ontdekt, echt een mega winkel, met allemaal zaken die we nog kopen moeten, en in een vriendelijke prijsklasse. Morgen zijn ze aan de beurt.

bijna blunder

In het vliegtuig hadden we weer iets. Ik was even naar het toilet geweest, en liep terug naar voren naar onze stoel. Voor Albert zat een man met net zo'n bijna kaal kruintje als hij. Ik dacht : ik zal Albert eens op z'n hoofd kriebelen. Ik had m'n hand al uitgestoken, maar zag gelukkig net op tijd dat Albert van stoel verwisseld was!! Had ik toch bijna m'n voorbuurman te pakken...Terug op m'n stoel zette ik m'n rugleuning in de relaxstand. Had m'n achterbuurman z'n tafeltje nog uitgeklapt staan met vanalles erop. Ik durfde niet om te kijken, maar er was behoorlijke hilariteit achter ons.
Als je nu weer een vliegtuig hoog in de lucht ziet gaan, denk dan eens aan die 300 mensen die daar gaan, waaronder misschien wel vaker zo'n miepje die het klaarspeelt om in een paar minuten bijna de voorbuurman over z'n hoofd te aaien en de achterbuurman met een chaos op te schepen.

de eerste dag

Een bijzondere ervaring was het wel, slapen in ons eigen kingsize bed in ons eigen huis op Aruba.
De reis verliep heel voorspoedig, we hadden goede plaatsen, redelijk genoeg beenruimte, Martinair scoorde ruim voldoende, we waren zelfs een half uur vroeger dan de planning.
De auto die we thuis al geboekt hadden stond klaar op de luchthaven, wel weer een met een flinke deuk, maar verder prima, mooi kleurtje beige, en hij rijdt perfect.
Rubia zat al op ons te wachten en ze had wat brood en drinken voor ons gekocht. maar we waren het behoorlijk zat en zijn om 8 uur naar bed gegaan, nadat we heerlijk van onze douche gebruik gemaakt hadden. De airco hebben we wel nodig, het is 's avonds nog steeds zo'n 30 graden.
Vanmorgen genoten van de kaktusbossen voor ons huis, waar de knalgroene parkieten steeds langsvlogen, en ook oranje/gele vogelstjes. Het is een lust voor het oog en het oor, want je hoort ze ook mooi fluiten.
Na het ontbijt zijn we naar de stad gegaan, er moet nog heel wat aangeschaft worden, dus eerst maar orienteren op wat alles kost enz. Bij de meubelzaak langs geweest, daar kregen we een prachtig dienblad voor op de eettafel.
Morgen gaan we weer verder rondstruinen. Leuk werk hoor, en het internet doet het dus ook.
Hier laat ik het maar bij, kijken of jullie dit ook kunnen lezen. We hebben het kerkblad ook digitaal gekregen.
Tot zover maar. groetjes, pa en ma