fisherman friends

We hebben het geweten hoor, vissen op de Caribische zee. De golven waren heftig, daardoor konden we niet naar het stuk zee wat de visser eigenlijk wilde. De boot deinde enorm, dat was (zacht gezegd) niet prettig. Op een gegeven moment konden de mannen gaan vissen, de vrouwen waren voor een klein bedragje als kijker mee. Met een stukje vis als aas aan de hengel deden ze hun best om een vis aan de haak te slaan. Peter was de grote winnaar, hij heeft 3 vissen gevangen, 2 hele mooie met gele schubben en 1 roodbruine, echt mooie exemplaren. Een andere zeevisser ving ook nog zo'n gele, en dat was het. Jammer voor Johan en Harmen. Vooral Johan heeft het het langst volgehouden, maar helaas. De boot heeft nog 2 keer een andere plaats gezocht, maar de vissen lieten zich niet vangen, ondanks het extra voer dat ze van Albert kregen. Hij offerde z'n ontbijtje op en voelde zich knap beroerd. Ikzelf had ook last van misselijkheid, maar iets meer in de wind met m'n hoofd en het knapte snel op. De vissen werden later door de visser schoongemaakt, nog niet eens helemaal dood, je zult maar vis wezen. Om 1 uur hadden we weer vaste grond onder de voeten, en werden we door Albert, die alweer praatjes had, toeristisch naar huis gereden. Leuke bijkomstigheid was dat de visser de broer van Petra kende. Toen we wegliepen riep hij ons na : en de groeten aan Verwey.