weekend

In het weekend is het in het centrum van Oranjestad een wervelende gezelligheid. Veel mensen en kinderen op straat, en life muziek. Wij hebben daarom zaterdagavond gekozen voor de stad. In "de Plaza", een oernederlandse eettent, grenzend aan een pleintje, waar altijd life muziek is, kun je voor een klein bedrag goed eten. Meestal is het zo druk dat er een wachtlijst is, maar deze avond was er een plekje waar we direct konden zitten. Dan zie je veel mensen langskomen, soms met schattig geklede kindjes, die lekker opgetut met pa en ma meemogen. Zo liep er een mini arubaans meisje met klein knotjes in d'r haar, en een rose glitterjurkje aan lekker vrij over de dansvloer. Om negen uur begon de band, en kan er gedanst worden, heel gezellig sfeertje. Toch zijn we niet zo laatop huis aan gegaan, want de volgende morgen wilden we vroeg uit de veren voor een wandeling. Dat moet je hier echt vroeg doen, want om 8 uur is het daar al weer te warm voor. En omdat er volgende week een stel vrienden komen, die ook vroeg wandelen willen, moeten we nu al vast trainen anders zijn we gewend aan een vakantieritme van om 10 uur opstaan.
We werden inderdaad om half 7 wakker en zijn direct gegaan, en het was heerlijk! We hebben genoten van dat stuk ongerepte natuur. Thuis lekker ontbeten op het terras, gedouched en toen ter kerke. De voorganger was een enthousiast prediker die met heldere voorbeelden z'n preek verduidelijkte. Hij had het over de gaven die iedereen in de kerk gekregen had, dit naar aanleiding van bijbelgedeeltes uit Corinthe en Romeinen. Hij had als beeld het verschil tussen een cruiseship en een battleship. De dominee is de kapitein, de kerkenraad de bemanning, en de kerkleden zijjn vaak de passagiers, ze consumeren zoals op een cruiseship. Maar we moeten met z'n allen aan de slag zoals op een battleship. Hij had mooie engelse hymnes erbij gezocht en het gezang "neem mijn leven laat het Heer". En achter in de liturgie had hij een lijst gemaakt met allerlei gaven, die de mensen dan konden invullen en in de collectezak gooien.
Op weg naar huis kwamen we langs een Rooms Katholieke kerk met daarnaast een begraafplaats. Hier in Aruba bestaat de grond uit rots, dus als er begraven moet worden gaat dat heel moeilijk in de grond.Daarom hebben ze betonnen bakken gemaakt, waar precies een kist in past. Soms staan er drie van die betonkisten op elkaar. Als er dan een kist met een stoffelijk overschot in is geplaatst, dan wordt de voorkant dichtgemaakt met beton, en daar wordt dan weer een graftekst opgezet. Het geheel wordt tenslotte opgesierd met felgekleurde nepbloemen. Zo'n kerkhof lijkt dan wel een beetje op een fleurige woonwijk met miniflats, maar als je dan langs die graven loopt en een foto ziet van een 19-jarig meisje of van een 9-jarig donkerharig jongetje, dan besef je dat er achter die vrolijke bloemen groot verdriet schuil gaat. De rest van de dag hebben we in alle rust doorgebracht.
"s Avonds hebben we de oven geprobeerd, op goed geluk want hij geeft de temperatuur aan in Fahrenheit. Omdat we nog geen pannen hebben gingen we broodjes afbakken, en het was heerlijk, en die oven....om jaloers op te worden.